Getuigenis

Lauren kreeg geen kant-en-klare oplossing

De diploma’s leerkracht lager onderwijs en toegepaste psychologie brachten Lauren* (24) bij het beroep leefgroepbegeleider. Dat doet ze ontzettend graag, alleen zit ze al drie jaar met twijfels over aanvaardbaar ongelukkig zijn en over het nut van het leven. Met die vragen kon ze terecht bij het JAC, maar de zoektocht naar antwoorden blijft. 

“Zelfs als je leven perfect lijkt, kan je ongelukkig zijn”

Lauren groeide op in een warm gezin. Ze nam haar studies serieus en in de liefde vond ze het geluk. Ze woont met haar grote liefde samen in een mooi appartement. Ondanks haar stabiele omgeving, voelt Lauren zich al enkele jaren niet goed in haar vel. “Op zich liep mijn leven niet abnormaal slecht, maar toch ging ik op zoek naar hulp. Tijdens mijn studies begon ik mij af te vragen of ik wel goed bezig was. Wie was ik eigenlijk en maakte ik mezelf wel nuttig genoeg? Het doel van het leven in vraag stellen, was iets waar ik dagelijks mee begon te worstelen.”

“Tijdens het vele gepieker dacht ik aan een presentatie op de middelbare school. Die werd gegeven door medewerkers van het JAC voor jongeren die zich niet goed voelen en ik voelde mij niet goed”, vertelt Lauren. “Ook verduidelijkten ze dat het JAC er is voor jongeren die met kwellende levensvragen zitten. Daarin herkende ik me deels waardoor ik online de website van het JAC opzocht. Ik ontdekte daar de mogelijkheid om met hulpverleners te chatten. Zo kwam ik in contact met Kendy.”

Chatten

“Als die chat niet bestond, was hulp zoeken veel moeilijker geweest en betwijfel ik of ik de stap ooit had gezet”

zegt Lauren vastberaden. Ze vindt dat de chatfunctie veel voordelen heeft. “Het creëert een veilige omgeving doordat je het gevoel hebt dat je niet beoordeeld wordt. Bovendien kan je het gesprek afsluiten van zodra je dat zelf wenst en merkt niemand uit je directe omgeving op dat je hulp zoekt.”

Mailverkeer

De hulpverlening van Kendy ging verder dan chatten alleen. “Ik had het gevoel dat Lauren via de chatbox niet geholpen kon worden zoals ik vond dat het hoorde”, zegt Kendy. “Jongeren rapen soms alle moed bij elkaar en dan vind ik dat je er als hulpverlener alles aan moet doen om hen de juiste hulp aan te bieden”, gaat Kendy verder. “Kendy en ik zijn nadien vijf maanden aan een hoog tempo blijven mailen. Voor mij was dat de enige manier waarop ik me verder veilig genoeg voelde”, vertelt Lauren. Toch creëerde het mailverkeer na enige tijd het nodige vertrouwen om Kendy eens in het JAC te ontmoeten.

“Die eerste ontmoeting was spannend, maar toch voelde Kendy heel vertrouwd aan”, vertelt Lauren. Kendy voelde doorheen het mailen en het gesprek op het JAC dat Lauren meer met zichzelf worstelde dan ze zelf wilde toegeven. “Ik voelde als hulpverlener dat er meer gespecialiseerde hulp nodig was”, zegt Kendy. Lauren begreep niet goed waarom ze haar op het JAC niet verder konden helpen. Ze had bovendien geen zin om terug haar verhaal te doen en opnieuw een band te moeten opbouwen. Doordat ze dat niet meteen zag zitten, stelde Kendy voor haar even bedenktijd te geven. Lauren had even geen contact meer met Kendy, maar had daarna het gevoel dat ze haar vangnet verloren was. Een maand later nam Kendy zelf het initiatief om eens te polsen hoe het intussen met Lauren ging. Na maanden wikken, wegen en motiveren, kwam de beslissing om therapie toch een kans te geven.

“Kendy stelde me voor om die eerste keer samen te gaan. Dat was een grote stap, maar omdat iemand vertrouwd met me meeging, voelde dat iets minder eng”, zegt Lauren. “Toch hield ik geen goed gevoel over aan dat eerste gesprek. Kendy hielp me de situatie relativeren en motiveerde me daarna om de gesprekken vol te houden.” “Gezien het samen bewandelde parcours wilde ik toch even een supporter aan de zijlijn blijven”, voegde Kendy eraan toe.

Mount Everest

“Het blijft worstelen met de vragen die ik over mezelf en het leven heb. Zo huil ik nog vaak en voel ik me schuldig tegenover mijn vriendin als ik geen leuke dingen kan doen samen. Ik vergelijk het leven een beetje met de Mount Everest. Het leven lijkt soms op een berg die je moet beklimmen. Hoe hoger je klimt, hoe mooier het uitzicht. Daarvoor heb je wandelstokken nodig, voorgebouwde bruggen en ladders en die bood het JAC me. Het is dankzij Kendy dat ik deze therapeutische begeleiding wil verderzetten, want alleen zo kan ik een veilige wandeling maken.”

*Lauren is een schuilnaam.