Het verhaal van Dimah

Al snel krijgt Dimah een zoon, maar haar man blijkt niet in staat om voor zijn gezin te zorgen en beide families komen overeen het huwelijk te ontbinden. Dimah wordt volgens de traditie ‘verstoten’ door haar echtgenoot en gaat terug bij haar moeder wonen.

Om aan de schande te ontsnappen, wordt voor Dimah een tweede huwelijk gearrangeerd met een verre neef. Die is heel wat ouder en woont al jaren in België. Ze stemt in met het huwelijk en vertrekt naar het onbekende Vlaanderen. Haar zoontje laat ze achter bij haar moeder. Haar nieuwe echtgenoot heeft beloofd een visum aan te vragen zodat haar zoontje ook naar België kan komen.

Opgesloten en vernederd

Eenmaal in België loopt het helemaal fout. Ze wordt opgesloten in haar appartement en mag alleen buiten onder begeleiding van haar man, op plaatsen die hij bepaalt. Binnenskamers wordt ze mishandeld en vernederd. De drugsverslaving van haar man verergert de situatie. Toch wordt ze zwanger en krijgt een dochtertje. Maar ondanks dat blijft haar man agressief.

De politie moet regelmatig tussenkomen en Dimah wordt herhaaldelijk opgenomen in een opvangcentrum. Telkens weet haar man haar te vinden en overhaalt hij haar met allerlei beloftes om terug te komen. Dimah stemt in uit schrik, maar na enkele dagen herbegint telkens het geweld.

Contact verbreken

Uiteindelijk komt ze terecht in het Vluchthuis van CAW Oost-Brabant. Dankzij het geheime adres slaagt ze erin om het contact met haar echtgenoot te verbreken. Na een zestal maanden verhuist ze naar een appartementje in de Leuvense binnenstad. Anna, hulpverlener begeleid wonen van het CAW, begeleidt haar hierin. En ook voor haar dochtertje krijgt ze ondersteuning van de kinderhulpverleners. De kleine Aisha is immers ook getroffen door de geweldsituatie thuis en de kwetsbaarheid van haar moeder.

Omdat ze altijd ‘opgesloten’ hebben gezeten, is Dimah totaal niet op de hoogte van de werking van onze Belgische maatschappij. Ze heeft nog nooit een eigen budget beheerd, weet niet waarvoor een mutualiteit dient, administratie is haar totaal vreemd en bovendien kent ze geen woord Nederlands.

Op eigen benen en herenigd

Maar Dimah is vastbesloten ervoor te gaan. Ze volgt Nederlandse les via Open School, haar dochtertje gaat naar de crèche. Anna leert haar hoe ze een budget kan beheren,  overschrijvingen kan doen en spaarzaam kan leven. Na 2 jaar begeleiding regelt ze zelf haar financiën, probeert ze haar administratie te ontcijferen en waar nodig springt Anna in.

Ze is ingeschreven in een wijkgezondheidscentrum zodat zij en haar dochtertje medisch opgevolgd worden. Na een 3 jaar durende procedure krijgt ze eindelijk een visum voor haar zoontje en is hij herenigd met moeder en zus. Dankzij het systeem van onthaalklassen krijgt hij een extra taalbad en thuishulp met huiswerk.

Ondertussen woont Dimah in een woning van het Sociaal Verhuurkantoor en krijgt ze huursubsidie. Met de hulp van een pro-Deoadvocaat  probeert ze haar echtscheiding te regelen.

Haar sociale zekerheid is ondertussen in orde. Ze heeft werk gevonden als poetshulp. Een vrijwilligster van Welzijnsschakels komt tweewekelijks langs voor een babbel of boodschappen en regelt tijdens de zomervakantie een kamp voor de kinderen. En ondertussen oefent ze hard voor het behalen van haar rijbewijs.

En ze maakt voorzichtig terug plannen…voor deze zomer. Dan gaat ze, voor het eerst in 6 jaar, op reis naar Marokko om haar familie terug te zien…

De namen in dit verhaal zijn verzonnen, het verhaal zelf is echt.