Patrizia over hulp zoeken, vragen en aanvaarden als 60+-er

Dag Patrizia, kun je iets meer over jezelf vertellen?

Patrizia: “Ik ben een BG’er, een bekende Genkenaar (lacht). Veel mensen kennen me als vrijwilliger bij inloopcentrum De Sfeer*. Ik ben van nature heel sociaal en knoop graag gesprekken aan met mensen. Ik ben ook een grote dierenliefhebber. Thuis zorg ik voor een hond en vogels. In mijn vrije tijd ben ik graag bezig met zingen en tekenen.”

Je bent ook in begeleiding bij het CAW. Wat zorgde ervoor dat je beroep deed op hulpverlening?

Patrizia: “Mijn omgeving raadde me aan om het CAW te contacteren. Ik had last van angstgevoelens. Die gevoelens werkten verlammend. Als ze me thuis overvielen, dan durfde ik niet meer naar buiten te gaan. Tijdens de gesprekken op het CAW is het voor mezelf duidelijk geworden dat die gevoelens vermoedelijk teruggaan tot zaken die in mijn jeugd zijn gebeurd.”

Je bent ondertussen al een tijdje in begeleiding. Hoe gaat het vandaag met jou?

Patrizia: “Het gaat een stuk beter met mij sinds die eerste gesprekken. Ik weet dat die angstgevoelens nooit helemaal weg zullen gaan, maar samen met mijn begeleider heb ik wel geleerd hoe ik ermee om kan gaan. Als ik tegenwoordig de deurbel hoor, schiet ik niet meer in paniek. Dat is een verademing.”

Ik had last van angstgevoelens. Die gevoelens werkten verlammend.

Vond je het moeilijk om hulp te zoeken of te vragen?

Patrizia: “Het ligt niet in mijn aard om bij de pakken te blijven zitten. Als ik met iets moeilijks in mijn leven wordt geconfronteerd, dan zoek ik hulp. Het is voor mij wel belangrijk dat ik bij iemand terechtkan bij wie ik me goed voel en die samen met mij nadenkt over oplossingen.”

“Het hielp ook dat het niet de eerste keer was dat ik de stap naar het CAW zette. In het verleden ben ik ooit al eens een tijdje in begeleiding geweest. Ik werkte toen nog en mijn leidinggevende uit die tijd stelde voor om me met haar auto naar het eerste gesprek te brengen. Ik hoefde me daardoor niets aan te trekken van de weg naar de afspraak. Ze is tijdens het gesprek zelfs buiten blijven wachten en bracht me nadien terug naar huis. Ze zei dat ik er opgelucht uitzag na het gesprek. Haar aanwezigheid heeft toen veel voor me betekend.”

60+-ers zetten moeilijker de stap naar hulpverlening. Hoe komt dat volgens jou?

Patrizia: “Bij een oudere generatie rust er nog steeds een taboe op hulp vragen. Ik hoor het ze zo zeggen: “Naar een psycholoog gaan? Ik ben toch niet gek!” Het CAW is bij ouderen ook nog onvoldoende gekend. Of misschien denken ze dat een gesprek geld kost? De hulp die ik bij het CAW krijg is gratis.“

Als ik met iets moeilijks in mijn leven wordt geconfronteerd, dan zoek ik hulp.

“Bij veel ouderen komt er een gezinshulp over de vloer. Die poetst niet alleen, maar luistert en praat ook met de mensen. Voor sommigen is dat genoeg. Als ik naar mezelf kijk, dan vind ik het belangrijk dat er een klik is met mijn hulpverlener. Ik voel me meer op mijn gemak bij een oudere begeleider dan bij iemand die pas van de schoolbanken komt.”

Je vertelde dat je als vrijwilliger werkt bij De Sfeer. Welke taken neem je daar op?

Patrizia: “De Sfeer is erkend als Vereniging waar armen het woord nemen. We gebruiken een eetmoment als middel om mensen te verenigen. Want eten doet spreken. Bij ons is iedereen welkom. Armoede vullen we breder in dan enkel financiële armoede. Eenzaamheid bijvoorbeeld kan iedereen treffen. Arm en rijk samenbrengen aan één tafel is altijd bijzonder. Vaak merk je dat mensen met vooroordelen rondlopen over de ander. Zo’n eetmoment helpt om de ander te leren kennen en die vooroordelen te ontkrachten.”

Bij een oudere generatie rust er nog steeds een taboe op hulp vragen.

“Ik heb een tijdje als betaalde werkkracht bij De Sfeer gewerkt. Na mijn pensioen wilde ik dat engagement verder zetten. En dus werd ik vrijwilliger. Ik draai drie dagen per week mee en neem allerlei taken op: ik verwelkom mensen en voer soms diepgaandere gesprekken met hen, maar ik steek evengoed een handje toe aan de toog of in de keuken. Mijn werkervaring in de welzijnssector en mijn opleiding als ervaringsdeskundige komen me in De Sfeer goed van pas.”

Wat beschouw je zelf als je grootste kracht als vrijwilliger bij De Sfeer?

Patrizia: “Ik probeer in iedere bezoeker krachten en talenten te zien, ongeacht hun sociale status. Ik denk ook dat ik heel geduldig en empathisch ben. Die empathie helpt me om mensen in hun eigenheid te zien en te respecteren. Dat betekent niet dat ik zomaar elk gedrag goedkeur, maar ik probeer wel altijd de moeite te doen om te begrijpen waar een bepaald soort gedrag vandaan komt.”

We delen de wereld soms op in hokjes, bijvoorbeeld: mensen die hulp nodig hebben en mensen die geen hulp nodig hebben. Bij jou is dat anders. Je geeft hulp in De Sfeer en krijgt hulp bij het CAW.

Patrizia: “Ik heb het gevoel dat ik op twee stoelen zit. En soms val ik er ook tussen. Mijn empathische houding is soms een valkuil als ik aan de slag ben in De Sfeer. Ik ga dan te veel mee in het verhaal van de ander, en dan gaat dat ten koste van mijn eigen gezondheid. Tegelijkertijd helpt mijn vrijwilligerswerk me als ik het zelf wat moeilijker heb. Ik kan er dan tegenop zien om thuis te vertrekken. Maar als ik dan aankom bij De Sfeer en andere mensen zie, dan weet ik: dit doet me goed.”

Ook in 2023 hielp CAW Limburg het hart en het hoofd van mensen boven water te houden. Meer weten? Ontdek de cijfers en verhalen van 2023.

* Inloopcentrum De Sfeer is actief op 6 beleidsdomeinen, nl. armen en niet-armen verenigen, armen blijven zoeken, werken aan maatschappelijke emancipatie, dialoog en vorming, armen het woord geven en werken aan maatschappelijke structuren. Volg De Sfeer op Facebook.