B.B. getuigt over exhibitionisme en de hulp die hij van het CAW kreeg
Het CAW helpt daders van seksueel grensoverschrijdend gedrag met een aangepast aanbod Hulp aan seksueel delinquenten. B.B. deed beroep op dit aanbod. B.B. is een 69-jarige man met een jarenlange werkervaring in de bouwsector. Hij vertelt over de impact van twee kankerbehandelingen op zijn leven en hoe dit een opstap vormde naar het plegen van exhibitionisme. Dankzij de begeleiding van het CAW leerde hij terugkijken op de feiten en kreeg hij zijn leven opnieuw op het juiste spoor.
B.B. is dan wel bouwvakker op rust, hij klust nog geregeld bij in de sector. Hij hecht ook veel belang aan de relatie met zijn vrouw en de band met zijn kinderen en kleinkinderen. Toen hij in de vijftig was, kreeg hij tot twee keer toe een kankerdiagnose. De behandelingen hadden een grote impact op de intieme relatie met zijn vrouw.
B.B.: “Ik had in de periode niets te doen. Ik verveelde me. De seksuele relatie met mijn vrouw lag stil. Wat wel nog lukte, was masturberen. Om de dagen te vullen, ging ik veel fietsen. Soms moest ik plassen en stopte ik langs de weg. Het plassen ging over in masturberen. En soms kwamen er vrouwen voorbij.”
Ik had in de periode niets te doen. Ik verveelde me.
De meeste vrouwen dienden geen klacht in. Tot dat op een dag wel gebeurde. Daarop volgde een onderzoek van de politie en een begeleiding oa door het CAW. De begeleiding hielp om in te zien dat zijn gedrag grensoverschrijdend was en dat het een impact had op de slachtoffers die ermee werden geconfronteerd.
B.B.: “Mijn hulpverlener vroeg me of ik begreep hoe die vrouwen zich voelden. In het begin was het moeilijk om me daarin in te leven. Maar door de begeleiding heb ik daar een beter zicht op gekregen. Ook in de media werd er in die periode al eens over grensoverschrijdend gedrag geschreven. Dat hielp me om mijn gedrag en de gevolgen ervan voor de ander beter te begrijpen. Ik besefte toen echt: dit is niet normaal.”
Mijn hulpverlener vroeg me of ik begreep hoe die vrouwen zich voelden.
“Ik wilde een gesprek hebben met het slachtoffer. Zij was hiertoe niet bereid. Ik had met haar willen praten en mijn spijt betuigen. Het was ook een moment geweest om uit te leggen dat mijn ziekte mee een rol speelde in mijn grensoverschrijdend gedrag. Die kans heb ik niet gekregen.”
Het traject bij verschillende begeleiders en instanties kon echter niet voorkomen dat B.B. een paar jaren later opnieuw grensoverschrijdend gedrag stelde. Op een bouwwerf pleegde hij terug exhibitionistische feiten. Een vrouw die B.B. op het gedrag betrapte, meldde de feiten bij de politie. Ook deze keer kwam hij bij het CAW terecht voor hulp. In een reeks individuele gesprekken reflecteerde B.B. samen met een hulpverlener over de feiten. Ook durven kijken naar de toekomst hoorde daarbij. Hoe kon B.B. voorkomen dat hij opnieuw herviel?
Ik wilde een gesprek hebben met het slachtoffer. (…) Ik had met haar willen praten en mijn spijt betuigen.
B.B.: “Ik moet bezig kunnen blijven. Dat is de beste manier om niet te hervallen. Als ik alleen maar thuis zit, dan begin ik me te vervelen. Ik probeer zoveel mogelijk te werken en er te zijn voor mijn gezin en kleinkinderen. Ik blijf opdrachten aannemen in de bouw en breng op weekdagen mijn kleinkinderen naar school. De dag vliegt dan voorbij. ’s Avonds ben ik moe, maar voldaan.”
De vrouw van B.B. is op de hoogte van de feiten. Zij was ook aanwezig bij een bezoek van een hulpverlener thuis. Het koppel heeft de feiten samen verwerkt en een plek gegeven. Binnenkort vieren ze hun huwelijksverjaardag. Ook op intiem vlak heeft het koppel elkaar teruggevonden. B.B. zegt dat het “niet meer is zoals vroeger”, maar dat ze een manier hebben gevonden om plezier met elkaar te maken.
Als ik er nu op terugkijk, sta ik soms versteld van wat die twee kankerbehandelingen allemaal voor mij teweeg hebben gebracht.
B.B. kwam met hulpverlening in contact nadat hij de feiten pleegde. De begeleiding hielp hem om zijn gedrag en de impact ervan op de ander beter te begrijpen. Maar wat zou hem preventief geholpen kunnen hebben?
B.B.: “De operaties aan mijn hypofyse en prostaat hebben veel veranderd. Ik had graag vooraf meer geweten over de mogelijke gevolgen daarvan op mijn huwelijk en mijn leven. Als ik er nu op terugkijk, sta ik soms versteld van wat die twee kankerbehandelingen allemaal voor mij teweeg hebben gebracht.”
