Straathoekwerker Lars Steegen van CAW

Lars: “Ondertussen heb ik al 6 jaren op de teller staan als straathoekwerker in Sint-Truiden. Ik richt me daarbij specifiek op jongeren. Je vindt me op de plekken waar zij rondhangen zoals een plein, een park of het station. Op die plekken hebben ze het gevoel dat ze zichzelf kunnen zijn en met rust worden gelaten. Ik hang mee rond en probeer vanuit een niet-oordelende houding aan een vertrouwelijke relatie met hen te werken. Ik zie mezelf als een vuurtoren. De jongeren weten wie ik ben en wat ik voor hen kan betekenen.”

Met welke jongeren kom je in contact?

Lars: “Het gaat vaak om mensen die zich in een kwetsbare positie bevinden. Ze brengen liever tijd op straat door met leeftijdsgenoten dan in een thuissituatie die ze om uiteenlopende redenen als stressvol of onveilig ervaren. Rondhangen is gratis. Kwetsbare jongeren hebben vaak niet de middelen om bijvoorbeeld te gaan zwemmen of naar de film te gaan om hun gedachten te verzetten en tot rust te komen. Ik heb me als straathoekwerker leren bewegen op de verschillende hangplaatsen. Zo’n groepje jongeren kan op het eerste gezicht intimiderend of bedreigend overkomen. Maar zodra je erin zit en hen leert kennen, dan besef je dat het lieve mensen zijn die net als iedereen hun weg zoeken in het leven.”

Werk je de hele dag buiten?

Lars: “Toch wel, behalve als het heel slecht weer is. Dan stel ik soms voor om af te spreken in een lokaal van het JongerenAanbod van het CAW (JAC). Bij voorkeur werk ik buiten of op een plek waar jongeren zich goed en veilig voelen. Dat kan een hangplaats zijn, maar ook een café of bij de jongere thuis. Een huisbezoek is een fijne manier om niet alleen de jongere, maar ook de familie en de omgeving beter te leren kennen.”

Welke rol spelen beweging en wandelen in jouw werk?

Lars: “Beweging is nooit een doel op zich, maar een middel. Ik zet het in, in functie van de noden van de jongere. Als ik denk dat het kan werken om een stukje te gaan wandelen, dan stel ik dat voor. Ik volg daarbij wat de mensen zelf aangeven. Hebben ze geen zin om te wandelen? Ook goed.”

Waar ligt voor jou de meerwaarde van een wandelgesprek?

Lars: “Of het een meerwaarde is, hangt af van de persoon die voor me zit. Sommige mensen voelen zich goed geholpen in een traditionelere hulpverleningssetting in een ruimte met twee stoelen en tafel. Maar voor andere mensen werkt dat niet. Zij ervaren hiërarchie als ze een afspraak hebben met een hulpverlener die aan een bureau zit. Oogcontact maken met iemand die tegenover je zit kan voor jongeren lastig en ongemakkelijk zijn. Ik kom ook in contact met mensen die moeilijk stil kunnen zitten of afspraken kunnen nakomen. Het zijn stuk voor stuk situaties waarin straathoekwerk, bewegen en wandelen een meerwaarde kunnen zijn.”

Is er voor jou een verschil tussen straathoekwerk en hulpverlening?

Lars: “De drempel om me als straathoekwerker aan te spreken ligt lager dan wanneer je een afspraak maakt bij een hulpverleningsinstantie. Ik ga naar de jongeren toe en zij kunnen vrijblijvend bij me terecht. Ik hang rond op de plekken waar zij zijn. Ze moeten niet eens wachten om me aan te spreken tot ze met een probleem zitten. Maar als ze met iets zitten, dan zoek ik samen met hen waar ze hulp kunnen krijgen. Mensen mogen ook een half uur naast me staan en op hun gsm scrollen. Hoe gek het ook klinkt: samen scrollen zorgt voor een vertrouwelijke relatie. Zoiets zou in een gesprek op kantoor niet werken. Het ene is niet beter dan het andere. Verschillende manieren van werken kunnen perfect naast elkaar bestaan. Het belangrijkste is dat je een methodiek afstemt op de mensen die een beroep op je doen.”

Wil je, net als Lars, mensen sterker maken? Vind de job die bij jou past bij het CAW. Ontdek nu al onze vacatures in Vlaanderen en Brussel.

Interview: Ward Mertens