10-daagse van de geestelijke gezondheid: 'mijn gedachten werden steeds donkerder'
Eenzaamheid. Een thema om zeker even bij stil te staan tijdens de 10-daagse van de geestelijke gezondheid. Vlagen van eenzaamheid horen bij het leven, maar langdurige eenzaamheid kan serieuze gevolgen hebben. Het gaat er hier ook niet om of je veel of weinig contacten hebt, maar wel over emotionele eenzaamheid. Die is veel moeilijker bloot te leggen dan sociale eenzaamheid.
Door een combinatie van mantelzorg, verlies en corona kwam Julia (81 jaar) terecht in een enorme leegte. Via haar huisarts kwam zij voor het eerst in contact met het Crisisteam van CAW Boom Mechelen Lier. Het crisisteam hielp haar om terug connectie te maken. Lees hieronder haar verhaal.
“Ik ben Julia (81j). Sinds eind 2019 ben ik weduwe. Mijn partner Marcel was langdurig ziek en heb jarenlang voor hem gezorgd. Tijdens deze zorgperiode ben ik erg geïsoleerd geraakt. Daarvoor was ik nog actief bij de OKRA vereniging, maar dit kon ik niet combineren met de zorg voor Marcel. Marcel en ik hebben geen kinderen, dus de zorg kwam volledig op mij terecht, met een beetje hulp van de thuisverpleging. Ik kon het ook niet over mijn hart krijgen om Marcel naar een rustoord te sturen. Toen Marcel stierf, kwam er de eerste dagen nog wel familie langs. Ik heb nog een broer en een nicht die me wel ondersteunden die eerste dagen, maar stilaan doofde dit uit. Iedereen nam terug zijn eigen leven op en dit is ook wel begrijpelijk. Ik kwam terecht in een enorme leegte. Het zorgen voor mijn man viel weg en veel bestaande contacten waren er niet meer. Bovendien kwam ook corona, wat het allemaal nog veel erger maakte. Ik kwam tot het besef dat het leven voor mij geen betekenis meer had en mijn gedachten werden steeds donkerder. De mensen die ik nog wel had rondom mij wou ik niet steeds lastig vallen met mijn verdriet.
De enige persoon die ik nog op regelmatige basis zag, was mijn huisarts. Hij nam de situatie gelukkig wel ernstig en nam contact op met het crisisteam van CAW Boom Mechelen Lier. Dit was allemaal heel onbekend voor mij. Twee lieve hulpverleners kwamen bij mij thuis langs en stelden me al snel gerust. Ik kon heel mijn verhaal bij hen vertellen. Ze namen tijd voor mij en kwamen meermaals per week langs. Ze hielpen mij om mijn gedachten en gevoelens te ordenen en door het praten kon ik stilaan ook oog hebben voor wat er wel nog was en zag ik nieuwe mogelijkheden. Ook mijn zus werd betrokken in de gesprekken, waardoor ik merkte dat ze helemaal niet wist dat ik het zo moeilijk had. Ze was erg bezorgd en gaf ook aan er meer te willen zijn voor mij, maar wou zich ook niet opdringen. Ik gaf haar soms het gevoel dat ik liever alleen wou zijn. Het crisisteam bracht mij via mijn ziekenfonds ook in contact met een buddy, die nu wekelijks bij me langskomt om eens een babbeltje te doen en samen een koffie te drinken. Dat doet me echt deugd. Via het ocmw vroegen we ook praktische hulp aan. Sindsdien komt er iemand twee keer per week langs om te helpen in het huishouden. Deze contacten hebben me enorm geholpen om in te zien dat ik steeds nog ergens terecht kan als ik het moeilijk heb.”
Connectie maken kan een antwoord zijn op eenzaamheid. Maar hoe je die eenzaamheid aanpakt is echt maatwerk. Daarom is professionele begeleiding belangrijk. Mensen die een psychosociale crisis doormaken in hun leven, om welke reden dan ook, kunnen bij het crisisteam terecht.
Voel jij je vaak eenzaam? Praat erover, want je staat er niet alleen voor! Je kan steeds terecht bij een CAW in je buurt (0800 13 500) of neem contact op met 1712.
