Sander werd verliefd op een jongen

Contacten leggen was moeilijk, laat staan vrienden maken. Tijdens elk oudercontact kwam hetzelfde zinnetje terug: “Sander is heel stil, hij moet meer durven zeggen in de klas”. Telkens weer die ontgoocheling van dat ene zinnetje. Ja, ik was een stil persoon. Vandaag, ik ben ondertussen 18, ben ik dat nog steeds.

“Mama helpt me om het aan papa duidelijk te maken”

Op school kwam ik bij een medewerker van het CLB terecht. Zij heeft mij doorverwezen naar het JAC omdat ik in de knoop zat met relaties enzo. Een lief vinden was niet makkelijk voor mij. Bij het JAC werd ik geholpen en kon ik mijn verhalen kwijt in vertrouwen.

Anderhalf jaar geleden heb ik via een online spelletje een jongen leren kennen. Elke dag speelden we samen het spel Baas Hotel, een variant op het bekende Habbo Hotel. Na enkele dagen werden we vrienden op Facebook en wisselden we telefoonnummers uit. We begonnen te sms’en en soms praatten we via Skype.

“Ondertussen ben ik regelmatig bij het JAC gaan praten over mijn gevoelens voor jongens en hoe ik dit tegen mijn ouders ging zeggen.”

Op een bepaald moment vertelde deze jongen, Niels, dat hij gevoelens had voor mij. Ik was wat geschrokken en begon te denken. Ik kan geen relatie krijgen met meisjes en voel me ook niet goed bij hen. Misschien ben ik wel homo. Na lang denken en praten vroeg hij het aan. Door de shock had ik hem afgewezen omdat ik er nog niet klaar voor was. Een maand later heb ik zelf gevraagd of hij mijn lief wou worden en heeft hij uit het diepst van zijn hart “ja” gezegd! Ik vertelde waarom ik hem eerst had afgewezen en hij kreeg er begrip voor.

Ondertussen ben ik regelmatig bij het JAC gaan praten over mijn gevoelens voor jongens en hoe ik dit tegen mijn ouders ging zeggen. “Mama, papa, die jongen die ik leerde kennen op internet: ik heb er gevoelens voor en ben een koppeltje met hem”. Zo heb ik het gezegd. Dat gaf een zware ruzie.

“Toen Niels en ik 10 maanden samen waren, zei mijn mama opeens: “Ik zal het maar accepteren, want je tegenhouden heeft niet veel zin”

Deze ruzie kwam er telkens ik Niels zijn naam durfde uit te spreken. “Stop ermee, je bent geen homo, je laat je hoofd gek maken door die gast uit Antwerpen”. Die zin kreeg ik telkens te horen. Ik nam mijn mama mee naar het JAC. Na dat gesprek ging het al wat beter. Toen Niels en ik 10 maanden samen waren, zei mijn mama opeens: “Ik zal het maar accepteren, want je tegenhouden heeft niet veel zin”. Dolgelukkig was ik die avond.

Ondertussen ben ik meer dan een jaar samen met Niels. We zijn supergelukkig samen en mijn mama helpt nu zelfs mee om te kunnen afspreken. Wat me een enorm leuk gevoel geeft en voor mij het mooiste van allemaal is, is dat mijn mama me helpt om het aan mijn papa duidelijk te maken zodat hij het ook zou accepteren. Dat is jammer genoeg nog niet gebeurd.

Maar ik heb al veel aan mijn begeleider in het JAC te danken. Elke keer kon ik er terecht met vragen en problemen. Ik kon er praten over oplossingen en mogelijke dingen om alles duidelijk te maken aan mijn ouders. Ik heb bewondering voor het werk dat ze er doen.