Veelzijdig interessante personen: vrijwilligers in het CAW
Vrijwilligers zijn zeer welkom in het CAW. Ze brengen de buitenwereld binnen en zijn bruggenbouwers. Investeren in vrijwilligers creëert een meerwaarde op verschillende vlakken en genereert specifieke dynamieken en effecten, zowel bij cliënten en de vrijwilligers zelf als bij het CAW en de brede samenleving. Maak kennis met Elisabeth Beack, vrijwilliger op het secretariaat van CAW Brussel.
“Vrijwilligerswerk is een manier om onder de mensen te komen en mijn tijd nuttig in te vullen.”
Sinds 2008 doe ik de administratieve ondersteuning van onder andere het secretariaat, de staf en team preventie. Dit zijn allerlei taken in de zeer ruime zin van wat administratie kan zijn: etiketten kleven, kopieën maken, plastificeren, adreslijsten updaten. Maar ik heb ook al de bibliotheek van team preventie op orde gezet.
Ik heb een administratieve opleiding gevolgd bij de brailleliga na mijn middelbare school waar ik economie-moderne talen deed. Maar met mijn beperkingen is het niet mogelijk om mee te draaien in het reguliere arbeidscircuit. Ik heb een autimespectrumstoornis en ben visueel en motorisch beperkt. Maar dat wil niet zeggen dat ik niets kan, integendeel. Alleen heb ik een duidelijke structuur nodig en voldoende tijd om opdrachten af te ronden.
Via begeleid werken ben ik op het CAW begonnen. Begeleid werken ondersteunen mensen met een beperking zodat ze binnen hun competenties en interesses als vrijwilliger kunnen meedraaien in organisaties. Jaarlijks wordt de vrijwilligersovereenkomst geëvalueerd en verlengd. Het CAW heeft er ook voor gezorgd dat ik kan werken op een computer met aangepaste software die geactiveerd wordt als ik inlog.
Vrijwilligerswerk is een manier om onder de mensen te komen en mijn tijd nuttig in te vullen. Ik leer nog elke dag bij en het contact met de collega’s is leuk. In de manege van Schepdaal verzorg ik mee de paarden en help ik de kinderen met opzadelen en opstijgen en ik werk in de moestuin van Groot Eiland.
Dat ook de vrijwilligers uitgenodigd worden op de medewerkersdag is fijn. Het betekent dat we als evenwaardig worden beschouwd als de betaalde krachten. Ik zou het ook wel leuk vinden om de andere vrijwilligers van het CAW eens te ontmoeten. Misschien een idee voor een jaarlijks ontmoetingsmoment?
Elisabeth Baeck (35 jaar) woont in hartje Brussel. Ze kan omwille van haar beperkingen niet op de reguliere arbeidsmarkt aan de slag.
Tekst door Bianca De Wolf
