Als een dak boven je hoofd een dagelijkse strijd is

De zoektocht naar een degelijke, veilige en betaalbare woning is voor heel wat mensen een dagelijkse strijd. Dat maakte de Pano-reportage van woensdag 17 februari pijnlijk duidelijk. Toch is dit allesbehalve een nieuw probleem, al jaren kaarten armoede- , huurders- en welzijnsorganisaties deze situatie aan. Het woonbeleid richtte zich al die tijd bijna uitsluitend op het stimuleren van mensen om een eigen woning te verwerven en vergat de grote groep burgers voor wie dat nooit een haalbare optie zal zijn.

Het beleid is er al decennia veel te weinig op gericht om ook voor de meest kwetsbaren het recht op wonen écht te ondersteunen. Dat is ook de reden waarom de CAW’s zich aansloten bij de Woonzaak.

CAW’s strijden voor het recht op wonen voor iedereen, maar zeker voor wie dak- of thuisloos is. We bieden woonbegeleiding aan, maar ook opvang voor wie geen dak boven zijn hoofd heeft. We merken in onze opvang dat mensen hier – noodgedwongen – steeds langer blijven omdat ze er niet in slagen een woning te vinden. Op de private huurmarkt zijn betaalbare en kwaliteitsvolle huurwoningen een erg schaars goed geworden. Verhuurders hebben  keuze te over aan wie ze verhuren. Dan vallen mensen uit onze opvang gemakkelijk als eerste uit de boot.

Deze mensen hebben op basis van hun inkomen zo goed als altijd recht op een sociale woning of een huursubsidie. Maar beide systemen zijn veel te beperkt. Op een sociale huurwoning is het doorgaans jaren wachten en de voorwaarden om een huursubsidie of -premie te krijgen zijn te streng.

We roepen de minister van Wonen dan ook dringend op om het huursubsidiesysteem te verruimen, het sociale woningaanbod fors uit te breiden en het voor verhuurders aantrekkelijker te maken om te investeren in kwaliteitsvolle en betaalbare woningen op de private huurmarkt.

Voor de sociale huurmarkt wordt gewerkt aan een nieuw systeem om woningen toe te wijzen, waardoor we vrezen dat de toegang voor de meest kwetsbaren tot een sociale huurwoning nog moeilijker zal worden. De sociale verhuurkantoren, die hun woningen toewijzen volgens een puntensysteem dat voorrang geeft aan kandidaten met een laag inkomen en een hoge woonnood, zullen opgaan in woonmaatschappijen, daarnaast wordt hun puntensysteem  afgeschaft. In de plannen die nu op tafel liggen, wordt die afschaffing absoluut onvoldoende gecompenseerd. We vrezen dus dat onze opvangcentra op termijn helemaal dichtslibben omdat mensen die er verblijven nergens meer terecht kunnen. En als de achterdeur dicht gaat en mensen niet meer kunnen doorstromen, zal de voordeur vroeg of laat ook noodgedwongen sluiten en blijven mensen op straat staan. Dat geldt trouwens niet alleen voor onze opvanginitiatieven, ook lokale besturen vinden alsmaar moeilijker oplossingen voor wie in een nood- of doorgangswoning verblijft.

CAW’s zullen echter blijven strijden voor die meest kwetsbare groep op de woningmarkt en het beëindigen van dak- en thuisloosheid.  Wij geloven dat iedereen recht heeft op een veilige, betaalbare en duurzame woning, een plek om volledig jezelf te kunnen zijn. Daar vechten wij voor!